আবেলি পদূলিৰ কৃষ্ণচূড়াৰ চিৰিলি চিৰিলি পাতত ওলমি আছে আবেলিটো বতাহত বিয়পিছে সেন্দুৰীয়া আভাৰ গোন্ধ পশ্চিমৰ ভাগৰুৱা আকাশ। অ’ বেলি লাগেনে

স্বপ্ন-ছায়া এহালি জুৰ পৰা চকু নিয়ৰ মুকুতাৰ কথাকোৱা শব্দহীন মনৰ গোন্ধ কপূৰ হৈ উৰে। কৃষ্ণচূড়া ফুলাৰ দিনত আকাশৰ বেলিটো উতলি

দ্ৰছেৰাৰ চিকমিকনি আৰু অন্য কিবা মোৰ প্ৰিয় নাৰীৰ চকুৰ চাৱণি কি আকৰ্ষণ আছিল তাত… দ্ৰচেৰাৰ ৰ’দত জলমলাই থকা আঠাযুক্ত তৰল।

মানৱতা আকাশজুৰি ধোঁৱা, ক’লা ধোঁৱাৰ পাহাৰ ধোঁৱাৰ মাজত হেৰাই যায় মানুহ মানুহে পাহৰি পেলায় নিজক পাহৰি যায় নিজৰ দেশক গঢ়ে