মোৰ প্ৰিয় নাৰীৰ চকুৰ চাৱণি
কি আকৰ্ষণ আছিল তাত…
দ্ৰচেৰাৰ ৰ’দত জলমলাই থকা
আঠাযুক্ত তৰল।
মই…..
মই হয়তো এটা সৰু পৰুৱা।
তোমাৰ সেই আঠাবোৰে অচল কৰিলে
মোৰ সমস্ত শৰীৰ।
এলান্দুৰ দৰে ওলমি থকা আমাৰ কথাবোৰ
ঘৃণাতো নাছিল তাত
আমি কেনেও নাজানিলো
জীৱনটোনো কেতিয়া কেনেকৈ
কৰ্নফ্লেস্কৰ পৰা গল্ডফ্লেক হৈ গ’ল গমকে নাপালো।
তোমাৰ চুলিৰ সেই বতাহ জাকে
নুমুৱাব পাৰিবনে·
জ্বলি প্ৰায় শেষ হ’ব ধৰা মোৰ
জীৱন চিগাৰেটটোক·
— কৌশিক মাধৱ ভূঞা