অসমীয়া কৃষিকেন্দ্ৰিক লোকবিশ্বাস
অসমীয়া কৃষিকেন্দ্ৰিক লোকবিশ্বাস অসম প্ৰকৃতিৰ ৰম্যভূমি আৰু কৃষিৰ বাবে অতি উৰ্বৰা ক্ষেত্ৰ বুলি জনা যায়। অতীতৰে পৰা ইয়াত বসবাস কৰা
প্ৰবন্ধ অসমীয়া প্ৰবন্ধ
অসমীয়া কৃষিকেন্দ্ৰিক লোকবিশ্বাস অসম প্ৰকৃতিৰ ৰম্যভূমি আৰু কৃষিৰ বাবে অতি উৰ্বৰা ক্ষেত্ৰ বুলি জনা যায়। অতীতৰে পৰা ইয়াত বসবাস কৰা
অসমীয়া লোকবিশ্বাসত নাপায় আৰু নালাগে লোকবিশ্বাস সমূহ পৰম্পৰাগত ভাৱে চলি অহা লোক সংস্কৃতিৰ এক উপাদান। এটা জাতিৰ জাতীয় জীৱনৰ মৌলিকতা
অসমীয়া জলপান অসমীয়া খাদ্য বুলি ক‘লে সাধাৰণতে ভাতকেই প্ৰধান আহাৰ বুলি বুজা যায়। ভাত বলবৰ্দ্ধক আহাৰ। বেছিকৈ ভাত খোৱা মানুহ
অসমীয়া খেতিৰ সঁজুলী নাঙল অসম এখন কৃষি প্ৰধান ঠাই। অসমৰ পাহাৰে ভৈয়ামে বসবাস কৰা প্ৰায় সকলো লোকৰে প্ৰাথমিক আৰু প্ৰধান
অসমীয়া কৃষি ভিত্তিক উৎসৱ ভেকুলী বিয়া অসমত ধান খেতি কৰিবৰ বাবে প্ৰচুৰ পৰিমাণে পানীৰ প্ৰয়োজন হয়। চ’ত বহাগ মাহত যদি
অসমীয়া লোকসাহিত্য আৰু ইয়াৰ বৈশিষ্ট্য লোক সাহিত্য কি? লোক সাহিত্য হ’ল সৰ্ব সাধাৰণ মানুহৰ সুখ দুখ হৰ্ষ বিষাদ প্ৰেম বিৰহ
জোনাকী যুগ জোনাকী আলোচনীখন চন্দ্ৰকুমাৰ আগৰৱালাৰ সম্পাদনাত ১৮৮৯ চনৰ ৯ ফেব্ৰুৱাৰীত কলিকতাৰ পৰা পোন প্ৰথম বাৰৰ বাবে প্ৰকাশ হৈছিল। এই
অসমীয়া সাহিত্যৰ যুগ বিভাজন অনুমানিক নৱম দশম শতিকামানতে অসমীয়া ভাষাৰ উদ্ভৱ হৈছিল। কিন্তু লিখিত সাহিত্যৰ নিদৰ্শন সমূহ চতুদশ শতিকাৰ প্ৰাৰম্ভৰ
অসমীয়া খাদ্য অসমীয়া খাদ্য বা অসমীয়া আহাৰ বিভিন্ন আৰ্য আৰু আৰ্যভিন্ন উপাদানেৰে গঠিত হৈছে। অসমৰ খাদ্যৰ তালিকা বা খাদ্যসম্ভাৰ ইয়াৰ
অসমীয়া নাৰীৰ সাজপাৰ চাদৰ লজ্জা নিবাৰণৰ বাবে বস্ত্ৰ সভ্যতাৰ বাটত খোজ দিয়াৰ পৰাই মানুহে লজ্জা নিবাৰণৰ বাবে বস্ত্ৰৰ ব্যৱহাৰ কৰিছিল।